او در میان بهشت رویید.

وقتی در آغوش آسمان به روی موسی بن جعفر

علیه‏السلام لبخند می‏پاشید،

طراوتش تمام آسمان را تازه می‏کرد.

تا پایش به زمین خشک رسید،

برکت، تمام زمین را در آغوش کشید.

هیچ کبوتری در بند نماند.

آب و نور از آسمان سرازیر شد

و زیر پاهای کوچکش، چشمه جان گرفت.